...not until the punks say so!

"Suddenly it came to us, do a gig! Together! Why a gig? We both already had eight years of gigs? Soon we realised there was no point in just playing the usual credible gig at Joe’s squat, it had to be different, a mouthy, well over the top gig that would prick up the ears if nothing else and do it in the biggest venue we could find this side of Wembley. Do it for no other reason than to try and inject a feeling of excitement and hope into the air, bring everyone together in mass, and then see what happens. We agreed first off that we couldn’t consider the whole idea to death, that we, as confused, and lost as everybody else, would just throw ourselves in the deep end and hope for the best. Would enough people come to see us? Is anyone still interested in songs now years old? Who gives a shit as we ‘phoned our final choice, the Academy in Brixton, which hosts a capacity of 5,300."
-Απόσπασμα απο δήλωση των Conflict για την συναυλία "Gathering Of The 5,000",στις 18 Απριλίου 1987.

Διαβάζοντας για ώρα διάφορα άρθρα και συνεντέυξεις για την "χρυσή" περίοδο του αναρχό-punk στην Μεγάλη Βρετανία και αφού είμουν έτοιμος να εκραγώ απο την ητοπάθεια και τις γελοίες δηλώσεις τύπου "απλά κάναμε την πλάκα μας","το punk πέθανε" κλπ βρήκα ένα κείμενο των Conflict που ανέφερε τους λόγους για τους οποίους αποφασίσαν να κάνουν την συναυλία "Gathering Of The 5,000". Άρχισα να το διαβάζω και σύντομα κατάλαβα ότι δεν πρόκειται για μια απλή περιγραφή των γεγονότων αλλά για την ύστατη προσπάθεια να κρατήσουν το αναρχό-punk ζωντανό και με σκοπό να μαζέψουν όσον το δυνατόν περισσότερους punks σε ένα μέρος για να αποδείξουν στην πράξη ότι το punk όχι μόνο δεν είναι νεκρό όπως ισχυρίζονταν οι δισκογραφικές,που απεγνωσμένα έψαχναν για μία καινούργια μόδα,αλλά αντιθέτως ενώνει άνθρώπους απο όλη την Βρετανία (και όχι μόνο!).
Στο παραπάνω απόσπασμα αναφέρουν ότι για να καταφέρουν κάτι τέτοιο έπρεπε να γίνει η συναυλία σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος και αφού πολλά μέρη δεν τους δεχόντουσαν, αποφάσισαν με την βοήθεια του ιδρυτή της Rough Trade (τότε ήταν ακόμα μια ανέξαρτητη δισκογραφική) να κλείσουν την Ακαδημία του Brixton χωριτικότητας 5,300 ατόμων!
Όπως είπαν και οι ίδιοι: "Το κάνουμε για κανένα άλλο λόγο πέρα απο το δημιουργήσουμε μια ατμόσφαιρα ενδυνάμωσης και ελπίδας,να φέρουμε όλο αυτόν τον κόσμο μαζί και να δούμε τι θα γίνει,είμαστε και εμείς τόσο μπερδεμένοι και χαμένοι όσο όλοι οι υπόλοιποι,θα ρίξουμε τους εαυτούς μας όσο πιο βαθία γίνεται και θα ελπίσουμε για το καλύτερο"
Αυτό το κομμάτι εξέφρασε στο μέγιστο όλα αυτά που έχω μέσα μου και δεν μπορούσα να τα εξηγήσω με λόγια!
Εικοσι τρία χρόνια μετά από αυτή την συναυλία βρίσκουμε τους εαυτούς μας στην ίδια θέση,να προσπαθήσουμε να κρατήσουμε ζωντανό και αληθινό κάτι που αγαπάμε,κάτι που μας πρόσφερε και συνεχίζει να προσφέρει πέρα απο ωραιές στιγμές και αναμνήσεις,αληθινούς φίλους και συντρόφους,μια διαφορετική άποψη για τις δομές της κοινωνίας και της εξουσίας,τρόπους δράσης και σε πολλούς απο εμάς,ένα μέρος για να νιώθουμε ασφαλείς απο την καταπίεση της καθημερινότητας. Είμαι σίγουρος ότι πολλοί θα με πούν ρομαντικό και έχουν δίκιο....αλλά απο πότε σταματήσαμε να ονειρευόμαστε; Τα όνειρα και οι επιθυμίες δεν έιναι που μας οδηγούν σε κάθε κίνιση μας; Ας τα μετατρέψουμε σε πράξη,ο καθένας με τον τρόπο του αλλά ταυτόχρονα λειτουργώντας όλοι μαζί! Το punk μας έδωσε την δυνατότητα να στήσουμε πράγματα απο το τίποτα χωρίς να χρειαζόμαστε βοήθεια απο κανέναν ειδικό ή αυτόκλητο μεσάζωντα (και έχουμε πολλούς απο δάυτους!),γιατί να το αφήσουμε στα κάθε λογής "τσακάλια" να το απομυζήσουν και να το θάψουν στα μουχλιασμένα φορολογικά βιβλία τους;
Punk is not dead...not until the punks say so!

Υ.Γ: Μπορείτε να διαβάσετε το κείμενο των Conflict στα αγγλικά εδώ: Gathering Of The 5,000